Als kind was ik altijd bezig met ballet. Ik danste bij de balletschool en al oefenend in mijn kamer op mijn spitzen, fantaseerde ik dat ik als prima ballerina op een groot podium de mooiste solo’s danste. De wereld van theater vond ik magisch en in mijn late tienerjaren ging ik bij het toneel. Ik wilde daar graag zijn, maar durfde eigenlijk helemaal niet te spelen waardoor ik voornamelijk achter de schermen meehielp. Ik was er elke repetitie en keek aandachtig en met bewondering naar de spelers die als vanzelf hun rollen speelden. Wanneer er een choreografie nodig was, verzorgde ik dat graag en vond ik het heerlijk deze uit te mogen voeren tijdens een voorstelling.

Ik hielp zo nu en dan mee in een theater en assisteerde achter de schermen voor een theaterbureau met ditjes en datjes voor de artiesten. Toch kriebelde het steeds om te gaan acteren en gaf ik me op voor een musicalweek waarbij je zang-, dans-, acteer- en taplessen kreeg met een eindpresentatie. Wat een fantastische ervaring was dat! Het was tijd om diverse lessen te gaan nemen. De angst van weleer werd minder en de durf groter. Ik droomde immers als meisje ook al van een podium, maar wist blijkbaar nog niet goed hoe mijn hart te volgen.